Η αλήθεια και το ψέμα.Μου το φερε εκείνος στην προσοχή μου.Πάντα έβρισκα άνεση να ζω χωρίς να σκέφτομαι τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο.Το ψεύτικο πονάει.Σπας γνωρίζοντας πως κάτι που πριν σου έδωσε αισθήματα χαράς και ανυπομονησίας δεν ήταν αληθινό.Το αληθινό πονάει κ αυτό.Βλέπεις η αλήθεια είναι σαν φως.Φωτίζει και τα καλά και τα άσχημα.Οι φωνές, τα σπασμένα γυαλιά, τα πεταμένα φαγητά στο πάτωμα..Όλα είναι εκεί τόσο αληθινά.Τα ακούς κουλουριασμένος στο κρεβάτι σου προσπαθώντας να μην ακούσεις.Τα βλέπεις.Σα λάφυρα πολέμου το επόμενο πρωί.Μόνη παρηγοριά είναι όταν το φως της αλήθειας φωτίζει εκείνες τις στιγμές που σαι πραγματικά ευτυχισμένος.Πώς ξέρεις όμως ότι κι αυτή η ευτυχία δεν είναι ένα αερόστατο που πετάει με μια ψεύτικη φλόγα;
Είδες; Ποτέ δεν μπορείς να δώσεις το κεφάλι σου για κάτι. Το χειρότερο είναι ότι στην αλήθεια και στο ψέμα δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Αυτό είναι γιατί η πραγματικότητα είναι σκληρή Πόσο κουράζεσαι να το ψάχνεις..Αλήθεια, ψέμα...Τι νόημα έχουν; Σημασία έχει τι είναι αληθινό για σένα. Τι υπάρχει μέσα στην καρδιά σου. Μ αυτό ζεις. Και καλύτερα να βγεις από τη μάχη λαβωμένος επειδή έδειξες καλοσύνη και συμπόνοια στους εχθρούς(έστω με τα λάθη σου) παρά να βγεις πετρωμένος από την ανταλλαγή πυρών σ ένα στρατόπεδο ψευτιάς.