Πόσο δύσκολο είναι να σαι άνθρωπος..Τόσο πολύπλοκο σ ένα σύμπλεγμα δισεκατομμυρίων άλλων ανθρώπων. Τόσο μικρός για τον κόσμο...Κι όμως τόσο μεγάλος για τη ζωή σου. Για τη ζωή των γύρω σου. Μ ένα μυαλό και μια καρδιά..Για να σκέφτεται και να αγαπά. Ενώ..ενώ..αν ήμουν ένα φτερό! Άσπρο αγνό κι απαλό. Να με σπρώχνει ο άνεμος από τόπο σε τόπο..Έτσι..να χορεύω στον αέρα..Χωρίς μυαλό ή καρδιά. Μόνο πούπουλα κι ασπράδα..Τι χαζό! Δεν έχει ακουστεί ποτέ ένας άνθρωπος να γίνει πούπουλο..Μόνο παραμένουμε άνθρωποι. Και με το μυαλό μας πονάμε τους άλλους και κλείνουμε την καρδιά μας να μη δει..να μην ακούσει..Αυτό που θέλω να πω...είναι ότι θα ταν ωραίο να μασταν όλοι καλοί. Καλόκαρδοι. Να βοηθάμε αυτόν που έχει ανάγκη. Το παιδάκι στο πεζοδρόμιο..Με μια σοκολάτα και λίγη κουβέντα, ένα καλό αστείο για να γελάσει. Αυτοί είναι οι άθλιοι της ζωής. Όχι εγώ. Ούτε εσύ. Πόσο εγωιστικό από μένα κι από σένα. Πόσο εύκολο να κάνεις ένα θλιβερό πρόσωπο να σπάσει λίγο..και να χαρεί. Πόσο απάνθρωπος είναι ο άνθρωπος..Πόσο εγωιστής. Κουρνιάζει στα πράγματα που έχει σίγουρα. Τα πληγώνει. Αντί να σκεφτεί πως δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Κι ότι απ την αγάπη δεν υπάρχει πιο αγνό πράγμα..Κι όποιος σ αγαπά είναι άγγελος. Και για τους πεινασμένους, μια σοκολάτα κι ένα αστείο είναι ένα πούπουλο. Ένας σπόρος απ τα φτερά σου. Γιατί μπορείς να λέγεσαι καλός άνθρωπος...γιατί αγαπάς. Δεν χρειάζεται να σώσεις τον κόσμο. Κανείς δεν στο ζήτησε. Μπορείς όμως να αγοράσεις μια σοκολάτα απ το απέναντι περίπτερο και να χαρίσεις ένα χαμόγελο. Δεν είναι ντροπή.