Ok..here goes..
Ότι ακολουθήσει δεν είναι απόπειρα παραγωγής λογοτεχνίας.Ούτε καν..Είναι σκέψεις των τεσσάρων τελευταίων χρόνων.Αρχικά σκέφτηκα να αφήσω το τετράδιο μου κάπου μέσα στην Αθήνα κ ότι θέλει ας του τύχει.Σίγουρα το χειρόγραφο μέσα σ ένα τετράδιο μ ένα νούφαρο απ έξω αποδίδει πληρέστερα το όποιο νόημά του.Ελπίζω όμως κ έτσι να μην χάνει πολλά.Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ τον εαυτό μου blogger.Δεν θα ήθελα καν να το δείτε αυτό σαν blog.Είναι περισσότερο ένα μέσο να διοχετεύσω κάπου όλον αυτό τον χείμαρρο ακανόνιστων σκέψεων και συναισθημάτων.Όποιος μπορεί με χαρά μου να αναγνωρίσει κάτι σ αυτά.Ήταν όμως και θα ναι πάντα δικά μου.Ότι πιο ειλικρινές θα μπορούσε να βγει από μέσα.Για μένα είναι λες και πάντα βρισκόμαστε καθισμένοι μέσα σ ένα τρένο με τα χέρια σταυρωμένα. Αν και μας οδηγεί ο ίδιος απρόσωπος οδηγός και αν και όλοι κουνιόμαστε συγχρονισμένοι στον ρυθμό του είμαστε επιφυλακτικοί ο ένας απέναντι στον άλλο.Ελπίζω εδώ να κατεβαίνω από το τρένο.Έστω για λίγο.